ျပသနာေတြကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါ ျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ ျဖစ္သင့္တာေတြတင္သာမက ဘယ္ကစခ့ဲသလဲ၊ ျပသနာရဲ့ အရင္းအျမစ္ႏွင့္ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိပုံ၊ ခံစား တုန္႔ျပန္ပုံ ေျပာင္းလဲလာမႈ၊ ဘာေၾကာင့္ ဆက္လက္ ျဖစ္ေနရသလဲစတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိပါ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထဲ့သြင္းစဥ္းစားႏုိင္ေလ ပုိေကာင္းေလ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်က္အလက္ (Facts)ေတြ အေၾကာင္း အရင္ေျပာၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ၁။ကုလားဆုိတာ သမုိင္းဝင္ ေဝါဟာရ၊ သမုိင္းအစဥ္အလာအရ သုံးႏႈံးခဲ့တဲ့ အသုံးအႏႈံးျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ လက္ခံေပးရပါမယ္။ လူကုိ ေခၚရုံတင္မက ေန႔စဥ္ အသုံးအႏႈံးေတြမွာလည္း ထဲထဲဝင္ဝင္ ရွိေနျပီး ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ ကုလားထုိင္၊ ကုလားအုတ္၊ ကုလားတက္၊ ပဲကုလားဟင္း၊ ကုလားေအာ္ ငရုပ္သီး၊ ကုလားဖန္ထုိး၊ သရက္သီး ကုလားတည္ စသျဖင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂။ မူလက ခဲြျခားႏွိမ့္ခ်ျခင္း သေဘာႏွင့္ သုံးစဲြခဲ့ျခင္း မဟုတ္ရုံသာမက အထင္ႀကီး ေလးစားျခင္း သေဘာပင္ ရွိေနခဲ့တယ္။ (ဘာသာ၊ စကား၊ ဓေလ့မတူတဲ့ တစိမ္းတရံစာေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာလုိ သေဘာထားတဲ့အတြက္ ကုလလို႔ ေခၚရာက ကုလားျဖစ္လာတယ္ ဆုိတာကေတာ့ သိပ္သဘာဝက်မယ္ မထင္ပါဘူး။ ေလွ၊ သေဘၤာႀကီးေတြႏွင့္ ကူးလာတာမုိ႔ ကူးလာက ကုလားျဖစ္လာတယ္ဆုိတာ ပုိယုတၱိက်ပါလိမ့္မယ္။ ေရွးကာလက ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ လႈိင္းေလထန္တဲ့ ပင္လယ္ျပင္ကုိ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ကုန္ကူၷးသူမ်ားသည္ အားအင္ ခ်ိနဲ႔သူ၊ သူရဲေဘာေၾကာင္သူ၊ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ မဲ့သူမ်ားျဖစ္မလား။ ရဲရင့္သူ၊ က်န္းမာသန္စြမ္းသူ၊ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ ခရီးအတြက္ ဇဲြသတၱိရွိသူ၊ တတ္သိ ကၽြမ္းၾကင္သူမ်ားျဖစ္မလားဆုိတာ ဆင္ျခင္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ၾကမ္းျပင္မွာ မထုိင္၊ ခုန္နဲ႔ ထုိင္တတ္တဲ့အတြက္ ကုလားထုိင္၊ ေနနာရီ၊ ေရနာရီ၊ သဲနာရီတုိ႔ထက္ ပုိမုိတိက်တဲ့ စက္နာရီကုိ ကုလားနာရီလို႔ ေခၚျခင္းမ်ားမွာလည္း ႏွိမ့္ခ်ေသာ သေဘာ၊ အဓိပၸါယ္ မေတြ႕ရပါ။) ၃။ ယခုအခါမွာေတာ့ ခဲြျခားႏွိမ့္ခ်ျခင္းသေဘာျဖင့္ အထင္အရွား သုံးစဲြေနျပီ ျဖစ္တယ္။ လူလူခ်င္း၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသား အခ်င္းခ်င္း၊ ခဲြျခားႏွိမ့္ခ်ကာ ဟဲ့ကုလားေလာက္တင္ မက၊ ေခြးကုလားလို႔ပင္ ေခၚတတ္သူမ်ား ရွိေနပါျပီ။ ၄။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုလားဟု အမည္တပ္ ေခၚေဝၚသုံးစဲြျခင္းကုိ က်ေနာ္တုိ႔ လုံးဝ လက္မခံႏုိ္င္ပါ။ ဘယ္လို ေခၚေစခ်င္သလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ မေခၚေစခ်င္တာကုိ မေခၚၾကရေအာင္၊ ေခၚေစခ်င္သလုိ အမ်ားက ေခၚလာေအာင္ ၿကုိးစားတဲ့အခါ နည္းမွန္ လမ္းမွန္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ကုလားထုိင္ကုိ လူထုိင္္၊ ကုလားအုတ္ကုိ သဲကႏၱာရ သေဘၤာ၊ ပဲကုလားဟင္းကုိ ပဲပသီဟင္း၊ ကုလားတက္ကုိ ျမန္မာမြတ္စလင္တက္ စသျဖင့္ ကုလားပါတဲ့ ေဝါဟာရတုိင္းကုိ အတင္းေျပာင္းခုိင္းတာမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိႏၵဴေတြ၊ အေနာက္တုိင္းသားေတြ၊ အသားမဲသူတုိင္း၊ မြတ္စလင္တုိင္းေတြကုိလည္း ကုလားေခၚတတ္တာကုိလည္း သတိမူဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အေခၚခံရသူေတြ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး မတူေသာ္လည္း ယခုအခါ အားလုံးကုိ ခဲြျခားႏွိမ့္ခ်ျခင္းသေဘာႏွင့္ တေျပးညီ သုံးစဲြေနမႈကေတာ့ တူေနပါတယ္။ ထုိင္းတကၠသုိလ္တစ္ခုမွာ စာသင္ေနတဲ့ဆရာ လူျဖဴဥေရာပသားတစ္ေယာက္ ဗလီတက္တာ ရုတ္တရက္ ေတြ႕လုိက္ေတာ့ “ဟ ဒီဆရာက ကုလားဘဲ”လုိ႔ ခ်က္ခ်င္း ကင္ပြန္းတပ္လုိက္တာမ်ိဳးလည္း ၾကားဖူးပါတယ္။ မိမိေလးစားတဲ့ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းဆရာ လူျဖဴကုိ မြတ္စလင္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိလိုက္တာႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ေလးစားခဲ့မိတာ မွားေလျခင္းဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း အျမင္ေျပာင္း အထင္ေသးသြားေသာ လူလူခ်င္း ခဲြျခားတတ္တဲ့စိတ္(Racism)ကုိ အထင္အရွား သိျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ယခင္က ျပည္မအရပ္မွာ ေထာင္ကဲဆုိတာ တရုပ္ေတြကုိ ပ်က္ရယ္ ႏွိမ္ခ် ေခၚေဝၚတာျဖစ္ေပမဲ့ ထုိင္းနယ္စပ္မွာ ၾသဇာႀကီးတဲ့ သူေဌးကုိ ေလးစားအထင္ႀကီးမႈႏွင့္ ေခၚေၾကာင္း သိရေတာ့ အ့ံၾသမိခဲ့ဘူးပါတယ္။ ငါဗမာကြလုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဂုဏ္ယူတတ္ၾကေပမဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ဗမာ(ဖမား)လုိ႔ လူသိ သိပ္မခံခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလ မတုိင္မီက ကမၻာမွာ မိမိကုိယ္ကုိ ဂ်ဴးပါဟု ဂုဏ္ယူေျပာရဲသူ အင္မတန္ ရွားပါလိမ့္မယ္။ ယေန႔ ကမၻာ့ေနရာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဂ်ဴးေတြ အင္မတန္ မ်က္ႏွာပန္း လွေနပါျပီ။ ေထာင္ကဲခ်င္းအတူတူ ေဒသကဲြတာႏွင့္ အျမင္ကဲြတာ၊ ဂ်ဴးခ်င္းအတူတူ ေခတ္ျခားတာႏွင့္ အျမင္ျခားတာ၊ လူခ်င္းအတူတူ ဘာသာမတူတာႏွင့္ အဆင့္တူ မထားတာေတြ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရပါသလဲ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီေဝါဟာရ အသုံးအႏႈံးေတြကုိ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုက ဘယ္လုိနားလည္ခံစားသလဲ၊ လက္ခံသုံးစဲြသလဲ ဆုိတာက အင္မတန္ အဓိကက်ပါတယ္။ ဒီအျမင္မ်ိဳး(Stereotype)ေတြကုိ ဥပေဒႏွင့္ တားျမစ္တုိင္းလည္း အလုပ္မျဖစ္တတ္တာကုိ ကမၻာအႏွံ႔မွာ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ အေမရိကန္မွာ နစ္ဂါ(Nigger)ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈံးကုိ ဘယ္သူမွ တရားဝင္ ေခၚေဝၚ မသုံးစဲြရဲၾကေပမဲ့ အရပ္ထဲမွာ စိတ္အခန္႔ မသင့္ရင္၊ ေဒါသထြက္ရင္ သုံးတတ္ၾကဆဲပါ။ အေကာင္းဆုံးနည္းက စည္းရုံးရွင္းျပျခင္းႏွင့္ တျပိဳင္တည္းမွာဘဲ မိမိသည္ အမ်ားႏွင့္ မကင္းကြာဘဲ မိမိေနထုိင္ရာ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတြင္းက လူတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းကုိ အက်ိဳးျပဳေနသူျဖစ္ေၾကာင္းျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ တည္ေဆာက္ ျမွင့္တင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ႏုိင္ငံသားေကာင္းတစ္ဦးရဲ့ တာဝန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အစၥလာမ္ရဲ့ သင္ၾကားခ်က္ေတြႏွင့္လည္း ကုိက္ညီပါတယ္။ ပသီလား။ ေဇတဘာဒီလား။ ျမန္မာမြတ္စလင္လား။ ယေန႔ျမန္မာျပည္က မြတ္စလင္ေတြကုိ ပသီလူမ်ိဳး၊ ျမန္မာမြတ္စလင္လူမ်ိဳး၊ ေဇဒဘာဒီလူမ်ိဳးရယ္လုိ႔ အဂၤလိပ္ေခတ္က သန္းေကာင္စာရင္းဝင္ တရားဝင္ သတ္မွတ္ ေခၚေဝၚထားတဲ့ အေထာက္အထားေတြ အခုိင္အမာ ရွိေနပါတယ္။ ဒီအေထာက္အထားေတြကုိ ဗုိလ္ေနဝင္းႏွင့္ မဆလက စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးေနခဲ့ေပမဲ့ သမုိင္းဆုိတာ ေဖ်ာက္လုိ႔ မရေကာင္းပါဘူး။ ပသီဆိုတဲ့ ေဝါဟာရသည္ ဖါရစီက ဆင္းသက္သည္ဟု ဆုိသလုိ၊ ပန္းေသးက ဆင္းသက္သည္ဟု ဆုိသူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ျမန္မာမင္းမ်ားလက္ထက္ကတည္းက အေျခစုိက္ေနထုိင္လာခဲ့ေသာ မင္းမႈထမ္းမ်ား၊ ကုန္သည္မ်ားမွ ဆင္းသက္လာသူမ်ားသည္ မူလပထမ ပသီလူမ်ိဳး ျဖစ္မည္ဟု ယူဆပါတယ္။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစကာမူ ျမန္မာျပည္က မြတ္စလင္ေတြ အားလုံးကုိ ပသီလုိ႔ ျခဳံျပီး ေခၚဖုိ႔က လက္ေတြ႕မွာ အခက္အခဲရွိႏုိင္ပါတယ္။ ကမန္၊ ပန္းေသး၊ ပသွ်ဴး၊ ရုိဟင္ဂ်ာ စသူေတြက သူတုိ႔ကုိ ပသီလို႔ သတ္မွတ္တာကုိ လက္ခံႏုိင္မယ္ မထင္သလုိ မိမိကုိယ္ကုိ ပသီအစစ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ခံယူထားသူေတြကလည္း အျခားသူေတြ ပသီအမည္ခံလာတာကုိ ၿကိုက္ႏွစ္သက္ပါ့မလားဆုိတာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဇတဘာဒီကုိ အၾကမ္းအားျဖင့္ ကျပားလုိ႔ ယူၾကေပမဲ့ ဖါရစီစကားျဖစ္တဲ့ ေရႊႏုိင္ငံသား သုိ႔မဟုတ္ (ေအာက္ေလ)မုတ္သုန္ေလက ဆင္းသက္လာေၾကာင္း ဆရာဦးေမာင္ကုိ ဂဖာရီက ရွင္းျပပါတယ္။
အပုိင္း (၂)
ျမန္မာမြတ္စလင္ လူမ်ိဳးဆုိတာ သမုိင္းဝင္ အသိအမွတ္ျပဳခံ ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီေဝါဟာရရဲ့ အႀကီးဆုံး ခၽြတ္ယြင္းခ်က္က လူမ်ိဳးအမည္ႏွင့္ ဘာသာအမည္ကုိ တဲြထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကရင္၊ ဗမာ၊ ရွမ္း စတဲ့ လူမ်ိဳးမွန္သမွ်သည္ မိမိႏွစ္သက္ရာဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ႏုိင္ၾကသည္ခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္။ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာေျပာင္းတာႏွင့္ လူမ်ိဳးအမည္ကုိ လုိက္ေျပာင္းေပးဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ ျမန္မာမြတ္စလင္ လူမ်ိဳးဟု က်ေနာ္တုိ႔ လက္ခံ သတ္မွတ္မယ္ ဆုိပါစုိ႔။ ျမန္မာမြတ္စလင္လူမ်ိဳး တစ္ဦးဦးက ခရစ္ယန္၊ ဗုဒၶဘာသာသို႔ ေျပာင္းလဲကုိးကြယ္တဲ့အခါ လူမ်ိဳးက ျမန္မာမြတ္စလင္လူမ်ိဳး၊ ကုိးကြယ္တာက ဗုဒၶဘဘာသာ၊ ခရစ္ယန္ဘာသာ စသျဖင့္ ေဖၚျပမယ္ဆုိရင္ အင္အတန္ ဂြက်ပါလိမ့္မယ္။ မြတ္စလင္ဆုိတဲ့ စကားလုံးက အစၥလာမ္ကုိ လက္မခံ ျငင္းပယ္လုိက္တာႏွင့္ ဘယ္လုိမွ ဆက္လက္ဒြန္တဲြထားလုိ႔ မရႏုိင္တာကုိ အားလုံးသိၾကပါတယ္။ မြတ္စလင္ဆုိတာ အစၥလာမ္ကုိ လက္ခံတဲ့ တရုပ္၊ မေလး၊ နာဂ၊ ဖိလစ္ပင္း၊ အျဖဴ၊ အမဲ၊ အဝါ မေရြးကုိ သတ္မွတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း ျမန္မာခရစ္ယန္လူမ်ိဳး၊ ျမန္မာဟိႏၵဴလူမ်ိဳး စသျဖင့္ အျပိဳင္အဆုိင္ ျဖစ္လာရင္ ဘာသာေရးႏွင့္ လူမ်ိဳးရႈပ္ေထြးျပီး လူ႕အဖဲြ႕အစည္းကုိ အေသအခ်ာ အက်ိဳးယုတ္ေစႏုိင္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ကုိ ေရွးပေဝဏီက လူမ်ိဳးႏြယ္စုႀကီး (၃)စုသာ ဝင္ေရာက္လာျပီး အခုလူမ်ိဳးေပါင္း ၁၃၅ (ယခင္က ၁၄၄ရွိခဲ့ရာမွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက မြတ္စလင္တုိင္းရင္းသား ပသွ်ဴး၊ ပန္းေသး၊ ေျမဒူး၊ ၃၇၀၀၊ ရုိဟင္ဂ်ာ စသည္တုိ႔ကို ပယ္ဖ်က္ခဲ့) ရွိေနပါျပီ။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ယေန႔ျမန္မာမြတ္စလင္ အပါအဝင္ အျခားလူမ်ိဳးသစ္ေတြအတြက္ လူမိ်ဳးအမည္သစ္ေတြ ထပ္တုိးေကာင္း တုိးႏုိင္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အခုအေၾကာင္းကုိ အခုေျပာၾကရေအာင္ပါ။
မဂုိ၊ ပထန္၊ က်ိဳလီယာ၊ စူရတီ၊ ဂူဂ်ရာတီ၊ ဘဂၤါလီ၊ ပသီ၊ ကမန္၊ ေမမန္၊ ရုိဟင္ဂ်ာ၊ ပန္းေသး၊ ပသွ်ဴး၊ ေျမဒူး၊ ၃၇၀၀လူမိ်ဳး စသျဖင့္ မိမိကုိယ္ပုိင္ လူမ်ိဳးအမည္ကုိ ဆက္လက္ခံယူလုိသူေတြ ခံယူႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ တုိင္းရင္းသားေတြႏွင့္ ေသြးခ်င္းဆက္ေနၾကကာ တစ္ဆက္တည္းမွာဘဲ အစၥလာမ္ဘာသာကုိ ျမတ္ႏုိး ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္တလႊား အျမိဳ႔ျမိဳ႕အနယ္နယ္က သန္းႏွင့္ခ်ီ ရွိေနေသာ မြတ္စလင္ေတြ အေၾကာင္းကုိ အဓိကထားျပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ဒီမြတ္စလင္ေတြသည္ မိမိတုိ႔၏ ကံၾကမၼာ၊ ဘဝ၊ ပစၥဳပၸါန္၊ အနာဂတ္ အစစ အရာရာကုိ ေအးအတူ ပူအမွ် တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ျမန္မာျပည္သူေတြႏွင့္ တသားတည္း လက္တဲြ ခံစားၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဘက္ကိုမွ မ်က္စမပစ္၊ ဘယ္တျခားႏုိင္ငံရဲ့ သစၥာကုိ မခံ၊ သာသာ နာနာ၊ ေသေသ ရွင္ရွင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္သာ တစ္ခုတည္းေသာ အမိႏုိင္ငံအျဖစ္ လက္ခံယုံၾကည္သူမ်ား၊ အသက္ေပးကာကြယ္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမြတ္စလင္ေတြကုိ မေန႔တေန႔က ဗီဇာယူျပီး တုိင္းတပါးက လာေရာက္ အေျခခ်လာသူေတြလုိ ခဲြျခားဆက္ဆံေနတာမ်ိဳးက ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ ရပ္တန္းက ရပ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီမြတ္စလင္ေတြသည္ အနည္းဆုံး ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ အမ်ားဆုံး ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက လာေရာက္အေျခခ်သူမ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ား ေပါင္းစပ္ ဓါးမဦးခ် ေနထုိင္ၾကရာမွ အဆင့္ဆင့္ ေပါက္ဖြား ဆင္းသက္လာသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမြတ္စလင္ေတြရဲ့ ေသြးေတြထဲမွာ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေသြးေတြ ပါရွိေနသလုိ ဒီမြတ္စလင္ေတြရဲ့ ေနာင္လာမဲ့ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြကလည္း ပါကစၥတန္၊ အိႏၵိယ၊ အာရဗ္ေတြႏွင့္ လက္ဆက္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြႏွင့္သာ ေပါင္းဖက္ျပီး တုိင္းရင္းသားေတြ အျဖစ္သာ ေပါက္ဖြားၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီမြတ္စလင္ေတြသည္ အျခားမည္သည့္ ႏုိင္ငံသား၊ တုိင္းရင္းသားမ်ားထက္ အဆင့္နိမ့္သူမ်ား မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔လုိဘဲ တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္သူ၊ ေစာင့္ေရွာက္သူ၊ တုိင္းျပည္ရဲ့ အနာဂတ္ကုိ ပုိင္ဆုိင္သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ႏွင့္ အစစ အရာရာမွာ တန္းတူအခြင့္အေရးရွိသူ၊ တာဝန္ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဒီမြတ္စလင္ေတြျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ ေသြးထဲမွာ ဗမာ၊ ကရင္၊ ရွမ္းစသူေတြ ရွိေနလို႔ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ မိဘ၊ ဘုိးဘြားလူမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ဗမာ၊ ကရင္၊ ရွမ္းအျဖစ္ ခံယူတာကုိ ဘယ္သူကမွ ကန္႔ကြက္ တားဆီးလာျခင္းကုိ လက္မခံ။ က်ဳပ္တုိ႔ကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံသား တုိင္းရင္းသား မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ျငင္းပယ္ရန္ မည္သူ႔တြင္မွ အခြင့္ အာဏာမရွိ။ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးကို မည္သူက ေပးမွ၊ သနားမွ၊ ခြင့္ျပဳမွ ရႏုိင္သည္ဟု က်ဳပ္တုိ႔ မယုံၾကည္။ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးကုိ က်ဳပ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ၊ တရားေသာ၊ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ ညီညြတ္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ကာကြယ္ ထိမ္းသိမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တားျမစ္ရင္ တားျမစ္တဲ့သူကုိ ရွိတဲ့ ဥပေဒေဘာင္တြင္းက မွန္မွန္ ကန္ကန္ ဆန္႔က်င္ ရင္ဆုိင္သြားမယ္ ျဖစ္တယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ကုိ ကာကြယ္ေပးမဲ့၊ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ဥပေဒေတြ မရွိရင္၊ ရွိလာေအာင္ က်ဳပ္တုိ႔ လုပ္ေဆာင္သြားမယ္။
၁၉၃၀ ခု၊ ေမလ (၃၀) ရက္ေန႔မွာ ဒုိ႔ွဗမာအစည္းအရုံးက ပထမဆုံး တရားဝင္ ထုတ္ျပန္လုိက္တဲ့ ေၾကညာခ်က္မွာ “ဗမာကျပားမ်ားသုိ႔” ဟူ၍ ေခါင္းစဥ္ငယ္ သီးျခားတပ္ျပီး
“အုိ- ငါတုိ႔ႏွင့္ တေျမတည္းေန၊ တေရတည္းေသာက္၊ တႏုိင္ငံဘြားျဖစ္ေသာ ဗမာကျပားအေပါင္းတုိ႔၊ အသင္တုိ႔သည္ ဗမာေျပဘြားမ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ စင္စစ္မွာ ဗမာမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ သုိ႔ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ အသင္တုိ႔အေမ (သုိ႔မဟုတ္ အေဖ) အဘုိးအဖြား စသည္တုိ႔မွာ ဗမာႏုိင္ငံသား ဗမာျပည္ဘြား၊ ဗမာျပည္သားမ်ားပင္ မဟုတ္ၾကပါေလာ။ သုိ႔ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ အသင္တုိ႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဗမာမ်ား မဟုတ္သေယာင္လုပ္၍ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကဲ့သုိ႔ အသင္တုိ႔ ငါတုိ႔ တုိင္းျပည္၏အေရးကုိ လ်စ္လ်ဴရႈၾကကာ ေနစိမ့္ၾကပါသနည္း။ ေလာကတြင္ မည္သူမဆုိ ကုိယ္ေမြးဖြါးရာဌာနကုိ ခ်စ္ခင္စျမဲဓမၼတာတည္း။ အသုိ႔ျဖစ္လ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ အသင္တုိ႔သည္ ဓမၼတာႏွင့္ ဆန္႔က်င္၍ ကုိယ့္အမိႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္အဖႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္ေမြးဖြါးရာ ႏုိင္ငံႀကီးကုိ မခ်စ္ခင္ၾကဘဲ ႏုိင္ငံျခားသား စိတ္ဝင္ျပီးလွ်င္ ႏုိင္ငံျခားသားကဲ့သုိ႔ ေနရက္ၾကကုန္ပါသနည္း။ အသင္တုိ႔သည္ အသင္တုိ႔ ေမြးဖြားရာ ဗမာႏုိင္ငံကုိ ကုိယ့္ႏုိင္ငံဟု သေဘာမထားၾကပါလွ်င္ မည္သူ႕ႏုိင္ငံကုိ ကုိယ့္ႏုိင္ငံဟူ၍ မွတ္ယူၾကပါမည္နည္း။ – - – -
- – - ကုိင္း၊ အသုိ႔ဆုိမည္နည္း၊ ဗမာတုိင္းဖြား အသင္ကျပားတုိ႔။ အသင္တုိ႔သည္ ေရွ႕ေရးကုိ ေျမာ္ျမင္ေသာအားျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔လဲ ဗမာပါဘဲဟု ယခုပင္ ဆုိလွဲ႔ၾကပါကုန္ေလာ့။ အသင္တုိ႔လည္း ငါတုိ႔ႏွင့္အတူ စည္းလုံး၍ ယုိင္းပင္းဝုိင္းဝန္းၾကပါကုန္ေလာ့။ အသင္တုိ႔ကိုယ္ကုိ အသင္တုိ႔ တုိ႔ဗမာဘဲ သေဘာထား၍ ဗမာႏုိင္ငံႀကီးႏွင့္တကြ ဗမာအမ်ိဳးသားအကုန္ ေကာင္းစားေအာင္ က်င့္ေဆာင္ၾကမည္ မဟုတ္ပါေလာ” ဟု၍ သခင္လႈပ္ယွားမႈႀကီးအတြင္း ပူးေပါင္းပါ၀င္လာၾကဖုိ႔ တပ္လွန္႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။
တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ျပည္သူလူထုႀကီးႏွင့္ ထပ္တူခံစား လက္တဲြ၍ ေရွးျမန္မာမြတ္စလင္မ်ား တုိင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေရွ႕တန္းမွ အသက္စြန္႔ တုိက္ပဲြဝင္ခဲ့တဲ့ အေထာက္အထားေတြ သမုိင္းမွာ ေရးမကုန္ေအာင္ အထင္အရွားရွိေနပါတယ္။ တကသ၊ ဗကသဆုိတဲ့ ေက်ာင္းသားသမုိင္း၊ တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံးဆုိတဲ့ သခင္သမုိင္း၊ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပဲြဝင္ အာဇာနည္သမုိင္းသာမက တုိ္င္းျပည္ထူေထာင္ေရး၊ စာေပ၊ အႏုပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အားကစား ၿကုိက္တဲ့သမုိင္း စသျဖင့္ ၿကုိက္တဲ့သမုိင္းကုိ ေရးပါ။ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြ ေရွ႕တန္းက ဦးေဆာင္ပါဝင္မႈ အခန္းက႑ကုိ ခ်န္လွပ္ျပီး ေရးလုိ႔ ရကုိ မရပါဘူး။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အေသခံ တုိက္ပဲြဝင္တုန္းကေတာ့ အတူတူပါဘဲလုိ႔ ဆုိခဲ့ၾကျပီး တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရမွ အဂၤလိပ္ေနရာကုိ သခင္အျဖစ္ အေခ်ာင္ အစားဝင္ျပီး က်ဳပ္တုိ႔ကုိ ကၽြန္သာသာ ဒုတိယ၊ တတိယတန္းစား ႏုိင္ငံသားလုိ ဆက္ဆံလာေနတာကို လုံးဝ လက္မခံႏုိင္ပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔ ဖက္ကလည္း မိမိတုိ႔၏ ဘဝေတြကုိ ျမွဳပ္ႏွံထားတဲ့ လူ႔ေဘာင္အဖဲြ႕အစည္းတြင္းမွာ တာဝန္သိတဲ့၊ အက်ိဳးျပဳတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ ျဖစ္ရပါမယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကမယ္ဆုိရင္ မိမိေသြးပါတဲ့ သက္ဆုိင္ရာ လူမ်ိဳးအလုိက္ ကရင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ရွမ္းယဥ္ေက်းမႈ၊ ဗမာယဥ္ေက်းမႈ၊ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္ရဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကုိ ျမတ္ႏုိးပုိက္ေထြးတာဟာ ရွက္စရာ မဟုတ္။ ဂုဏ္ယူစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ျငင္းပယ္တာကသာ ရွက္စရာပါ။ ဗမာတစ္ေယာက္က မြတ္စလင္ျဖစ္လို႔ တုိက္ပုံမဝတ္ရဘူး။ အိႏၵိယသူတစ္ေယာက္က အစၥလာမ္ကုိ လက္ခံလို႔ ဆာရီမျခဳံရဘူး၊ အေနာက္ႏုိင္ငံသား/သူတစ္ေယာက္က မြတ္စလင္ျဖစ္လုိ႔ ေဘာင္းဘီရွည္/ဂါဝန္စကတ္ မဝတ္ရဘူးဆုိတာ မရွိပါဘူး။ တစ္ကယ္ေတာ့ လူမ်ိဳးႏြယ္တုိင္းကုိ တမန္ေတာ္ေတြ ေစလႊတ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ကုရ္အန္မွာ အတိအလင္း ေဖၚျပထားပါတယ္။ ဗုဒၶသည္ပင္လွ်င္ တမန္ေတာ္တစ္ပါးျဖစ္တဲ့အတြက္ ရုိေသ ေလးစားရမယ္လုိ႔ အစၥလာမ့္ ပညာရွင္မ်ား ဆုိၾကပါတယ္။
ေအာင္တင္
ေမလ (၉) ၂၀၁၀
ျမန္မာမြတ္စလင္အစည္းအရံုးမွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
ျမန္မာမြတ္စလင္ လူမ်ိဳးဆုိတာ သမုိင္းဝင္ အသိအမွတ္ျပဳခံ ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီေဝါဟာရရဲ့ အႀကီးဆုံး ခၽြတ္ယြင္းခ်က္က လူမ်ိဳးအမည္ႏွင့္ ဘာသာအမည္ကုိ တဲြထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကရင္၊ ဗမာ၊ ရွမ္း စတဲ့ လူမ်ိဳးမွန္သမွ်သည္ မိမိႏွစ္သက္ရာဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ႏုိင္ၾကသည္ခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္။ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာေျပာင္းတာႏွင့္ လူမ်ိဳးအမည္ကုိ လုိက္ေျပာင္းေပးဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ ျမန္မာမြတ္စလင္ လူမ်ိဳးဟု က်ေနာ္တုိ႔ လက္ခံ သတ္မွတ္မယ္ ဆုိပါစုိ႔။ ျမန္မာမြတ္စလင္လူမ်ိဳး တစ္ဦးဦးက ခရစ္ယန္၊ ဗုဒၶဘာသာသို႔ ေျပာင္းလဲကုိးကြယ္တဲ့အခါ လူမ်ိဳးက ျမန္မာမြတ္စလင္လူမ်ိဳး၊ ကုိးကြယ္တာက ဗုဒၶဘဘာသာ၊ ခရစ္ယန္ဘာသာ စသျဖင့္ ေဖၚျပမယ္ဆုိရင္ အင္အတန္ ဂြက်ပါလိမ့္မယ္။ မြတ္စလင္ဆုိတဲ့ စကားလုံးက အစၥလာမ္ကုိ လက္မခံ ျငင္းပယ္လုိက္တာႏွင့္ ဘယ္လုိမွ ဆက္လက္ဒြန္တဲြထားလုိ႔ မရႏုိင္တာကုိ အားလုံးသိၾကပါတယ္။ မြတ္စလင္ဆုိတာ အစၥလာမ္ကုိ လက္ခံတဲ့ တရုပ္၊ မေလး၊ နာဂ၊ ဖိလစ္ပင္း၊ အျဖဴ၊ အမဲ၊ အဝါ မေရြးကုိ သတ္မွတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း ျမန္မာခရစ္ယန္လူမ်ိဳး၊ ျမန္မာဟိႏၵဴလူမ်ိဳး စသျဖင့္ အျပိဳင္အဆုိင္ ျဖစ္လာရင္ ဘာသာေရးႏွင့္ လူမ်ိဳးရႈပ္ေထြးျပီး လူ႕အဖဲြ႕အစည္းကုိ အေသအခ်ာ အက်ိဳးယုတ္ေစႏုိင္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ကုိ ေရွးပေဝဏီက လူမ်ိဳးႏြယ္စုႀကီး (၃)စုသာ ဝင္ေရာက္လာျပီး အခုလူမ်ိဳးေပါင္း ၁၃၅ (ယခင္က ၁၄၄ရွိခဲ့ရာမွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက မြတ္စလင္တုိင္းရင္းသား ပသွ်ဴး၊ ပန္းေသး၊ ေျမဒူး၊ ၃၇၀၀၊ ရုိဟင္ဂ်ာ စသည္တုိ႔ကို ပယ္ဖ်က္ခဲ့) ရွိေနပါျပီ။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ယေန႔ျမန္မာမြတ္စလင္ အပါအဝင္ အျခားလူမ်ိဳးသစ္ေတြအတြက္ လူမိ်ဳးအမည္သစ္ေတြ ထပ္တုိးေကာင္း တုိးႏုိင္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အခုအေၾကာင္းကုိ အခုေျပာၾကရေအာင္ပါ။
မဂုိ၊ ပထန္၊ က်ိဳလီယာ၊ စူရတီ၊ ဂူဂ်ရာတီ၊ ဘဂၤါလီ၊ ပသီ၊ ကမန္၊ ေမမန္၊ ရုိဟင္ဂ်ာ၊ ပန္းေသး၊ ပသွ်ဴး၊ ေျမဒူး၊ ၃၇၀၀လူမိ်ဳး စသျဖင့္ မိမိကုိယ္ပုိင္ လူမ်ိဳးအမည္ကုိ ဆက္လက္ခံယူလုိသူေတြ ခံယူႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ တုိင္းရင္းသားေတြႏွင့္ ေသြးခ်င္းဆက္ေနၾကကာ တစ္ဆက္တည္းမွာဘဲ အစၥလာမ္ဘာသာကုိ ျမတ္ႏုိး ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္တလႊား အျမိဳ႔ျမိဳ႕အနယ္နယ္က သန္းႏွင့္ခ်ီ ရွိေနေသာ မြတ္စလင္ေတြ အေၾကာင္းကုိ အဓိကထားျပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ဒီမြတ္စလင္ေတြသည္ မိမိတုိ႔၏ ကံၾကမၼာ၊ ဘဝ၊ ပစၥဳပၸါန္၊ အနာဂတ္ အစစ အရာရာကုိ ေအးအတူ ပူအမွ် တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ျမန္မာျပည္သူေတြႏွင့္ တသားတည္း လက္တဲြ ခံစားၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဘက္ကိုမွ မ်က္စမပစ္၊ ဘယ္တျခားႏုိင္ငံရဲ့ သစၥာကုိ မခံ၊ သာသာ နာနာ၊ ေသေသ ရွင္ရွင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္သာ တစ္ခုတည္းေသာ အမိႏုိင္ငံအျဖစ္ လက္ခံယုံၾကည္သူမ်ား၊ အသက္ေပးကာကြယ္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမြတ္စလင္ေတြကုိ မေန႔တေန႔က ဗီဇာယူျပီး တုိင္းတပါးက လာေရာက္ အေျခခ်လာသူေတြလုိ ခဲြျခားဆက္ဆံေနတာမ်ိဳးက ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ ရပ္တန္းက ရပ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီမြတ္စလင္ေတြသည္ အနည္းဆုံး ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ အမ်ားဆုံး ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက လာေရာက္အေျခခ်သူမ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ား ေပါင္းစပ္ ဓါးမဦးခ် ေနထုိင္ၾကရာမွ အဆင့္ဆင့္ ေပါက္ဖြား ဆင္းသက္လာသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမြတ္စလင္ေတြရဲ့ ေသြးေတြထဲမွာ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေသြးေတြ ပါရွိေနသလုိ ဒီမြတ္စလင္ေတြရဲ့ ေနာင္လာမဲ့ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြကလည္း ပါကစၥတန္၊ အိႏၵိယ၊ အာရဗ္ေတြႏွင့္ လက္ဆက္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြႏွင့္သာ ေပါင္းဖက္ျပီး တုိင္းရင္းသားေတြ အျဖစ္သာ ေပါက္ဖြားၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီမြတ္စလင္ေတြသည္ အျခားမည္သည့္ ႏုိင္ငံသား၊ တုိင္းရင္းသားမ်ားထက္ အဆင့္နိမ့္သူမ်ား မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔လုိဘဲ တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္သူ၊ ေစာင့္ေရွာက္သူ၊ တုိင္းျပည္ရဲ့ အနာဂတ္ကုိ ပုိင္ဆုိင္သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ႏွင့္ အစစ အရာရာမွာ တန္းတူအခြင့္အေရးရွိသူ၊ တာဝန္ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဒီမြတ္စလင္ေတြျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ ေသြးထဲမွာ ဗမာ၊ ကရင္၊ ရွမ္းစသူေတြ ရွိေနလို႔ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ မိဘ၊ ဘုိးဘြားလူမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ဗမာ၊ ကရင္၊ ရွမ္းအျဖစ္ ခံယူတာကုိ ဘယ္သူကမွ ကန္႔ကြက္ တားဆီးလာျခင္းကုိ လက္မခံ။ က်ဳပ္တုိ႔ကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံသား တုိင္းရင္းသား မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ျငင္းပယ္ရန္ မည္သူ႔တြင္မွ အခြင့္ အာဏာမရွိ။ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးကို မည္သူက ေပးမွ၊ သနားမွ၊ ခြင့္ျပဳမွ ရႏုိင္သည္ဟု က်ဳပ္တုိ႔ မယုံၾကည္။ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးကုိ က်ဳပ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ၊ တရားေသာ၊ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ ညီညြတ္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ကာကြယ္ ထိမ္းသိမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တားျမစ္ရင္ တားျမစ္တဲ့သူကုိ ရွိတဲ့ ဥပေဒေဘာင္တြင္းက မွန္မွန္ ကန္ကန္ ဆန္႔က်င္ ရင္ဆုိင္သြားမယ္ ျဖစ္တယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ကုိ ကာကြယ္ေပးမဲ့၊ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ဥပေဒေတြ မရွိရင္၊ ရွိလာေအာင္ က်ဳပ္တုိ႔ လုပ္ေဆာင္သြားမယ္။
၁၉၃၀ ခု၊ ေမလ (၃၀) ရက္ေန႔မွာ ဒုိ႔ွဗမာအစည္းအရုံးက ပထမဆုံး တရားဝင္ ထုတ္ျပန္လုိက္တဲ့ ေၾကညာခ်က္မွာ “ဗမာကျပားမ်ားသုိ႔” ဟူ၍ ေခါင္းစဥ္ငယ္ သီးျခားတပ္ျပီး
“အုိ- ငါတုိ႔ႏွင့္ တေျမတည္းေန၊ တေရတည္းေသာက္၊ တႏုိင္ငံဘြားျဖစ္ေသာ ဗမာကျပားအေပါင္းတုိ႔၊ အသင္တုိ႔သည္ ဗမာေျပဘြားမ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ စင္စစ္မွာ ဗမာမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ သုိ႔ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ အသင္တုိ႔အေမ (သုိ႔မဟုတ္ အေဖ) အဘုိးအဖြား စသည္တုိ႔မွာ ဗမာႏုိင္ငံသား ဗမာျပည္ဘြား၊ ဗမာျပည္သားမ်ားပင္ မဟုတ္ၾကပါေလာ။ သုိ႔ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ အသင္တုိ႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဗမာမ်ား မဟုတ္သေယာင္လုပ္၍ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကဲ့သုိ႔ အသင္တုိ႔ ငါတုိ႔ တုိင္းျပည္၏အေရးကုိ လ်စ္လ်ဴရႈၾကကာ ေနစိမ့္ၾကပါသနည္း။ ေလာကတြင္ မည္သူမဆုိ ကုိယ္ေမြးဖြါးရာဌာနကုိ ခ်စ္ခင္စျမဲဓမၼတာတည္း။ အသုိ႔ျဖစ္လ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ အသင္တုိ႔သည္ ဓမၼတာႏွင့္ ဆန္႔က်င္၍ ကုိယ့္အမိႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္အဖႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္ေမြးဖြါးရာ ႏုိင္ငံႀကီးကုိ မခ်စ္ခင္ၾကဘဲ ႏုိင္ငံျခားသား စိတ္ဝင္ျပီးလွ်င္ ႏုိင္ငံျခားသားကဲ့သုိ႔ ေနရက္ၾကကုန္ပါသနည္း။ အသင္တုိ႔သည္ အသင္တုိ႔ ေမြးဖြားရာ ဗမာႏုိင္ငံကုိ ကုိယ့္ႏုိင္ငံဟု သေဘာမထားၾကပါလွ်င္ မည္သူ႕ႏုိင္ငံကုိ ကုိယ့္ႏုိင္ငံဟူ၍ မွတ္ယူၾကပါမည္နည္း။ – - – -
- – - ကုိင္း၊ အသုိ႔ဆုိမည္နည္း၊ ဗမာတုိင္းဖြား အသင္ကျပားတုိ႔။ အသင္တုိ႔သည္ ေရွ႕ေရးကုိ ေျမာ္ျမင္ေသာအားျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔လဲ ဗမာပါဘဲဟု ယခုပင္ ဆုိလွဲ႔ၾကပါကုန္ေလာ့။ အသင္တုိ႔လည္း ငါတုိ႔ႏွင့္အတူ စည္းလုံး၍ ယုိင္းပင္းဝုိင္းဝန္းၾကပါကုန္ေလာ့။ အသင္တုိ႔ကိုယ္ကုိ အသင္တုိ႔ တုိ႔ဗမာဘဲ သေဘာထား၍ ဗမာႏုိင္ငံႀကီးႏွင့္တကြ ဗမာအမ်ိဳးသားအကုန္ ေကာင္းစားေအာင္ က်င့္ေဆာင္ၾကမည္ မဟုတ္ပါေလာ” ဟု၍ သခင္လႈပ္ယွားမႈႀကီးအတြင္း ပူးေပါင္းပါ၀င္လာၾကဖုိ႔ တပ္လွန္႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။
တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ျပည္သူလူထုႀကီးႏွင့္ ထပ္တူခံစား လက္တဲြ၍ ေရွးျမန္မာမြတ္စလင္မ်ား တုိင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေရွ႕တန္းမွ အသက္စြန္႔ တုိက္ပဲြဝင္ခဲ့တဲ့ အေထာက္အထားေတြ သမုိင္းမွာ ေရးမကုန္ေအာင္ အထင္အရွားရွိေနပါတယ္။ တကသ၊ ဗကသဆုိတဲ့ ေက်ာင္းသားသမုိင္း၊ တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံးဆုိတဲ့ သခင္သမုိင္း၊ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပဲြဝင္ အာဇာနည္သမုိင္းသာမက တုိ္င္းျပည္ထူေထာင္ေရး၊ စာေပ၊ အႏုပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အားကစား ၿကုိက္တဲ့သမုိင္း စသျဖင့္ ၿကုိက္တဲ့သမုိင္းကုိ ေရးပါ။ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြ ေရွ႕တန္းက ဦးေဆာင္ပါဝင္မႈ အခန္းက႑ကုိ ခ်န္လွပ္ျပီး ေရးလုိ႔ ရကုိ မရပါဘူး။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အေသခံ တုိက္ပဲြဝင္တုန္းကေတာ့ အတူတူပါဘဲလုိ႔ ဆုိခဲ့ၾကျပီး တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရမွ အဂၤလိပ္ေနရာကုိ သခင္အျဖစ္ အေခ်ာင္ အစားဝင္ျပီး က်ဳပ္တုိ႔ကုိ ကၽြန္သာသာ ဒုတိယ၊ တတိယတန္းစား ႏုိင္ငံသားလုိ ဆက္ဆံလာေနတာကို လုံးဝ လက္မခံႏုိင္ပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔ ဖက္ကလည္း မိမိတုိ႔၏ ဘဝေတြကုိ ျမွဳပ္ႏွံထားတဲ့ လူ႔ေဘာင္အဖဲြ႕အစည္းတြင္းမွာ တာဝန္သိတဲ့၊ အက်ိဳးျပဳတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ ျဖစ္ရပါမယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကမယ္ဆုိရင္ မိမိေသြးပါတဲ့ သက္ဆုိင္ရာ လူမ်ိဳးအလုိက္ ကရင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ရွမ္းယဥ္ေက်းမႈ၊ ဗမာယဥ္ေက်းမႈ၊ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္ရဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကုိ ျမတ္ႏုိးပုိက္ေထြးတာဟာ ရွက္စရာ မဟုတ္။ ဂုဏ္ယူစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ျငင္းပယ္တာကသာ ရွက္စရာပါ။ ဗမာတစ္ေယာက္က မြတ္စလင္ျဖစ္လို႔ တုိက္ပုံမဝတ္ရဘူး။ အိႏၵိယသူတစ္ေယာက္က အစၥလာမ္ကုိ လက္ခံလို႔ ဆာရီမျခဳံရဘူး၊ အေနာက္ႏုိင္ငံသား/သူတစ္ေယာက္က မြတ္စလင္ျဖစ္လုိ႔ ေဘာင္းဘီရွည္/ဂါဝန္စကတ္ မဝတ္ရဘူးဆုိတာ မရွိပါဘူး။ တစ္ကယ္ေတာ့ လူမ်ိဳးႏြယ္တုိင္းကုိ တမန္ေတာ္ေတြ ေစလႊတ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ကုရ္အန္မွာ အတိအလင္း ေဖၚျပထားပါတယ္။ ဗုဒၶသည္ပင္လွ်င္ တမန္ေတာ္တစ္ပါးျဖစ္တဲ့အတြက္ ရုိေသ ေလးစားရမယ္လုိ႔ အစၥလာမ့္ ပညာရွင္မ်ား ဆုိၾကပါတယ္။
ေအာင္တင္
ေမလ (၉) ၂၀၁၀
ျမန္မာမြတ္စလင္အစည္းအရံုးမွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment